Współczesne kino polskie jest pogardzane przez widzów. Mówi się, że jest banalne, wulgarne i mało interesujące. Reprezentują je głównie niskobudżetowe komedie z kiepską obsadą. Jednak co do historii polskiego kina, to większość filmoznawców jest zdania, że mieliśmy arcydzieła. Ważną formacją jest tak zwana Polska Szkoła Filmowa, która istniała w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Jej celem był rozrachunek z latami wojennymi. Do tej formacji należy mistrz Andrzej Wajda z swoim nieśmiertelnym filmem „Kanał”, który bez patosu podejmuję tematykę powstania warszawskiego. Odpowiedzią na ten film jest „Eroica” Andrzeja Munka, który gloryfikuje bohaterstwo podczas powstania warszawskiego. Do Polskiej Szkoły Filmowej należą również Jerzy Kawalerowicz, Kazimierz Kutz i Wojciech Jerzy Has. Drugą ważną formacją filmową w Polsce było Kino Moralnego Niepokoju. Jej cechą charakterystyczną było sprzeciwianie się władzom komunistycznym. Bohaterem był wrażliwy inteligent, który przegrywał z brutalną rzeczywistością i albo stawał się taki jak wszyscy, albo został wykluczony ze społeczeństwa. Na czele tego nurtu stoją: Andrzej Wajda i Krzysztof Zanussi. Należy tu również Agnieszka Holland i Krzysztof Kieślowski. O trudnych sprawach nie mówili wprost, tylko za pomocą czytelnych w środowisku inteligenckim komunikatów.